πάννυκτος

-ον, Μ

παννύχιος, αυτός που διαρκεί όλη τη νύκτα, ολονύκτιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + -νυκτός (< νύξ, νυκτός), πρβλ. ακρό-νυκτος].